Grant Thornton Φοροδοξίες, 02.08.2021

ΦΟΡΟΔΟΞΙΕΣ

Φοροδοξίες, 02.08.2021

Γνωρίζετε ότι...

• Μετά την θετική έκβαση της Συμφωνίας δύο Πυλώνων του ΟΟΣΑ/G20 με την συναίνεση περισσότερων από 130 χωρών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επικεντρώνεται πλέον στην ανεύρεση λύσης σε παγκόσμια κλίμακα, καθυστερώντας την Πρόταση της για την επιβολή φόρου ψηφιακών υπηρεσιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
• Η πρόσφατη ιστορική συμφωνία των χωρών για την αντιμετώπιση των προκλήσεων στον χώρο της παγκοσμιοποιημένης ψηφιακής οικονομίας σημειώθηκε την 1η Ιουλίου 2021 με πυλώνες αφενός την εισαγωγή του δικαιώματος φορολόγησης υπέρ του κράτους στο οποίο βρίσκονται οι πελάτες/χρήστες (market/user jurisdiction) και αφετέρου την εφαρμογή ενός ελάχιστου παγκόσμιου φορολογικού συντελεστή εταιρικών κερδών της τάξης του 15%. Το σχέδιο εφαρμογής των νέων κανόνων αναμένεται να οριστικοποιηθεί τον Οκτώβριο του 2021, να υπογραφεί το 2022 και να τεθεί σε ισχύ το 2023.
• Εναλλακτικά, σε περίπτωση που δεν τελεσφορήσει το σχέδιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξαγγέλλει ότι θα προχωρήσει σε πρόταση για την επιβολή φόρου ψηφιακών υπηρεσιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο με εφαρμογή το αργότερο το 2023.
• Επισημαίνεται ότι ήδη από τον Μάρτιο του 2018 δύο Προτάσεις Οδηγιών είχαν τεθεί στο τραπέζι από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την εισαγωγή φόρου ψηφιακών υπηρεσιών (“digital levy”). Σκοπός η αντιμετώπιση των προκλήσεων της ψηφιακής οικονομίας, η ικανοποίηση του αιτήματος των κρατών μελών για την επιβολή φόρου στους ψηφιακούς γίγαντες και η θέσπιση του δικαιώματος φορολόγησης των εταιρικών κερδών στα κράτη που παράγεται η αξία τους (“value”).
• Η πρώτη Πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εισάγει φόρο ψηφιακών υπηρεσιών με συντελεστή 3% επί των ακαθάριστων εσόδων που η ηλεκτρονική πλατφόρμα πραγματοποιεί στη χώρα που γίνεται η κατανάλωση του προϊόντος.
• Ειδικότερα, ο φόρος θα επιβάλλεται σε επιχειρήσεις με παγκόσμια έσοδα άνω των 750εκ. ευρώ ετησίως και με έσοδα εντός ΕΕ άνω των 50 εκ. ευρώ και θα καταλαμβάνει αυτά που δημιουργούνται από δραστηριότητες στον ψηφιακό κόσμο, όπως από πωλήσεις διαδικτυακού διαφημιστικού χώρου, δεδομένων που συλλέγονται από χρήστες καθώς και από ψηφιακές δραστηριότητες διαμεσολάβησης. Επομένως, μικρές νεοφυείς επιχειρήσεις προβλέπεται ότι δεν θα επιβαρύνονται με φόρο. Το αρμόδιο να φορολογήσει κράτος θα προσδιορίζεται από την τοποθεσία των χρηστών κατά τη στιγμή λήψης της φορολογητέας υπηρεσίας μέσω εντοπισμού της διεύθυνσης διαδικτυακού πρωτοκόλλου ΙP της συσκευής του χρήστη.
• Η δεύτερη Πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επικεντρώνεται στο καθορισμό του νέου φορολογικού κριτηρίου με βάση το οποίο θα θεωρείται ότι μια επιχείρηση έχει φορολογητέα «ψηφιακή» παρουσία σε ένα κράτος μέλος.
• Σύμφωνα με την Πρόταση, σημαντική ψηφιακή παρουσία θα υφίσταται εφόσον η επιχείρηση πληροί ένα από τα ακόλουθα κριτήρια: έχει ετήσια έσοδα άνω των 7 εκ. ευρώ σε ένα κράτος μέλος ή περισσότερους από 100 χιλ. χρήστες σε ένα κράτος μέλος εντός ενός φορολογικού έτους ή συνάπτει πάνω από 3.000 επιχειρηματικές συμβάσεις για ψηφιακές υπηρεσίες σε ένα φορολογικό έτος. Το κριτήριο αυτό προσβλέπει να δώσει λύση στην αδυναμία εφαρμογής των παραδοσιακών φορολογικών κανόνων μόνιμης εγκατάστασης, καθορίζοντας το σημείο σύνδεσης του τόπου που δημιουργούνται τα κέρδη ψηφιακά και του τόπου φορολόγησης.
• Παρά τις θετικές εξελίξεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, αρκετά κράτη μέλη θεσπίζουν ήδη ή εκδηλώνουν την πρόθεσή τους να προχωρήσουν σε θέσπιση των δικών τους εσωτερικών φορολογικών κανόνων για την επιβολή φόρου ψηφιακών υπηρεσιών.
• Ήδη από το 2020 η Αυστρία επιβάλει φόρο ψηφιακών υπηρεσιών της τάξης του 5%, η Γαλλία και η Ιταλία 3%, το Ηνωμένο Βασίλειο 2% και η Πολωνία 1,5%. Από το 2021 προχωρά σε θέσπιση και η Ισπανία με συντελεστή 3% ενώ προτάσεις για μελλοντική εφαρμογή έχουν γίνει και από άλλα κράτη όπως το Βέλγιο, η Νορβηγία, η Λετονία και η Τσεχία.
• Παράλληλα, νέοι κανόνες που προβλέπουν την βελτίωση της διοικητικής συνεργασίας των κρατών στον τομέα της φορολογίας σε σχέση με τις ψηφιακές πλατφόρμες αναμένεται να ισχύσουν από το 2023 και μετά.
• Οι ψηφιακές πλατφόρμες θα είναι υποχρεωμένες να υποβάλλουν αναφορά (reporting) για τα έσοδα που αποκτήθηκαν από πωλητές μέσω της χρήσης αυτών. Με την αυτόματη ανταλλαγή των πληροφοριών αυτών οι φορολογικές αρχές των κρατών θα μπορούν να εντοπίζουν τα κέρδη και να διασφαλίζουν ότι οι πωλητές κατέβαλαν τον οφειλόμενο φόρο.
• Φόρο δωρεάς οφείλει ο συνδικαιούχος κοινού τραπεζικού λογαριασμού που προβαίνει σε ανάληψη και αξιοποίηση χρημάτων που κατατέθηκαν από έτερο συνδικαιούχο, όταν ο τελευταίος βρίσκεται εν ζωή και όχι όταν έχει αποβιώσει, κατόπιν διευκρινίσεων επί των πραγματικών περιστατικών πρόσφατης απόφασης της ΔΕΔ (Α 1359/2021).
• Ειδικότερα, η ΔΕΔ εξέτασε το κατά πόσο έχει υποχρέωση να καταβάλει φόρο δωρεάς ο συνδικαιούχος που προβαίνει σε ανάληψη από κοινό λογαριασμό για δικό του όφελος (αγορά ακινήτου), εφόσον ο ίδιος δεν έχει καταθέσει χρήματα στον κοινό λογαριασμό αλλά, αντίθετα, προκύπτει ότι το ποσό προέρχεται από καταθέσεις του έτερου συνδικαιούχου. Με την απόφαση κρίθηκε ότι σε αυτή την περίπτωση υφίσταται φορολογητέα δωρεά, όπως άλλωστε γινόταν ήδη δεκτό κατά μία άποψη. Αξίζει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι ο έτερος συνδικαιούχος του λογαριασμού και - σύμφωνα με την απόφαση – δωρητής βρισκόταν εν ζωή κατά τον κρίσιμο χρόνο της ανάληψης και αξιοποίησής των χρημάτων και δεν είχε αποβιώσει, όπως μπορούσε εσφαλμένα να συναχθεί από τη διατύπωση ορισμένων σημείων του αιτιολογικού της απόφασης, δημιουργώντας προβληματισμό. Υπενθυμίζεται, άλλωστε, ότι, με το θάνατο ενός εκ των συνδικαιούχων, οι καταθέσεις των κοινών τραπεζικών λογαριασμών περιέρχονται αυτομάτως, υπό προϋποθέσεις, στους επιζώντες συνδικαιούχους, συγγενείς ή μη, χωρίς να υπάγονται σε φόρο κληρονομιάς στην Ελλάδα (ν.5638/1932).